Osteopatia – Holistyczne podejście

Osteopatia to nie tylko szkoła medycyny manualnej, to filozofia pracy medycznej, która poprzez prawidłowe zastosowanie będzie pasowała do wszystkich metod terapii osteopaty. Osteopatia jest rozumieniem wiedzy anatomicznej, fizjologicznej, biochemicznej itp. które pozwalają w całości zrozumieć problem pacjenta. Medycyna Osteopatyczna łączy wszystkie dysfunkcje występujące u człowieka ze sobą i szuka wzajemnych zależności, ponieważ choroba nie dotyczy tak naprawę jednej części ciała tylko całego organizmu który zmaga się z tym problemem. Osteopatia jest odpowiednia dla wszystkich pacjentów i w każdym wieku, zarówno u noworodków jak i u seniorów.

Diagnoza osteopatyczna wynika z klasycznego badania klinicznego i wywiadu etiologicznego, oraz niespecyficznego badania osteopatycznego. Osteopata podpiera się filozofią, która odnosi się do pięciu pryncypiów biologicznych. Niemożliwe jest opisanie tylko jednego z nich, bez wspomnienia o pozostałych czterech. Ta cała filozofia tworzy przewodnik, który wpływa na postępowanie kliniczne i umożliwia przemyślaną terapię.

Główne zasady Osteopatii:

Wzajemne oddziaływanie między strukturą a funkcją.
Człowiek posiada siły samouzdrawiające.
Organizm człowieka stanowi jedność, który nie może być podzielony.
Prawo tętnic jest absolutne, ukrwienie jako najważniejszy czynnik.
Pacjent a nie choroba znajduje się w centrum uwagi osteopaty.

Terapia osteopatyczna może być bardzo korzystna w leczeniu następujących przypadków:

– Stany poopercyjne ( blizny, zrosty)
– Bóle głowy / migreny
– Ból i sztywność / bezruch pacjentów w podeszłym wieku
– Psychosomatyczne zaburzenia: stres, zaburzenia snu, wypalenie, utrata sił witalnych, zaburzenie koncentracji
– Stany pourazowe i powypadkowe
– Urazy mięśniowo-szkieletowe z dzieciństwa lub wieku młodzieńczego (szczególnie pleców i szyi związane z przeładowanych plecaków i nadmiernemu siedzeniu przy komputerze)
– Zespoły lękowe, depresje, nerwice
– Urazy sportowe
– Piski, szumy uszne – zaburzenia laryngologiczne
– Urazy związane z praca
– Chroniczne zmęczenie
– Nawracające zapalenie zatok nosowych, ucha środkowego i migdałków, zawroty, szumy uszne, zaburzenia stawów skroniowo-żuchwowych, zaburzenia gryzienia, bruksizm
– Niepokój / drażliwość u dzieci (ze względu na kolki, refluks, ADHD, autyzm)
– Wady postawy (skoliozy, stopy płaskie, koślawość czy szpotawość kolan, klatka piersiowa kurza czy lejkowata)
– Schorzenia układu moczowego i moczowo-płciowe (infekcje pęcherza moczowego, bóle menstruacyjne, wysiłkowe nietrzymanie moczu, obniżenie narządów, endometrioza)
– Zespoły bólowe kobiet w ciąży, profilaktyka okołoporodowa
– Przewlekłe bóle w chorobach neurologicznych (choroba Parkinsona,SM)
– Bóle po porodowe i ból w obrębie miednicy
– Schorzenia układu oddechowego (astma), krążenia ( żylaki) i limfatycznego (obrzęki, stany po amputacji)
– Wzmożone napicie mięśniowe i zmiany degeneracyjne stawów (bóle kolan, łokieć tenisisty, golfisty, bolesny bark, zamrożony bark, zespół cieśni nadgarstka, drętwienie rąk)
– Ostre lub przewlekle bóle kręgosłupa i układu kostno – szkieletowego
– Infekcje i stany zapalne
– Urazy na skutek chronicznego przeciążenia mięśni i ścięgien
– Fibromialgia
– Schorzenia układu pokarmowego (zespół jelita drażliwego, zaparcia, biegunki, refluks, zgaga, wzdęcia, zaburzenia żołądkowe)
– Dyskopatia, nerwobóle, rwa kulszowa